تو هم بع‏له!؟ شعر طنز حمید آرش آزاد

به كوى يار وزيدى، صبا! تو هم بع‏له؟!

ز دور ديد زدى، ناقلا! تو هم بع‏له؟!

يواشكى ز كنارم گذشتى و ديدم

شده ز پول تهى جيب ما، تو هم بع‏له؟!

ز نخل مردم دزديده‏اى بسى خرما

كنون زنى دم از عشق خدا، تو هم بع‏له؟!

تو اى كه نان همه خلق كرده‏اى آجر

چگونه پس شده‏اى نانوا؟ تو هم بع‏له؟!

دم خروس به زير قباى تو پيداست

قسم چگونه خورى بى‏حيا؟ تو هم بع‏له؟!

چو شور ظلم به اين بى‏نوا در آوردى

دگر چه حاجت شور و نوا؟ تو هم بع‏له؟!

شعار مى‏دهى اكنون به نفع محرومان

به صوت خوب و بلند و رسا، تو هم بع‏له؟!

به فكر مردم و شغل و رفاهشان هستى!

كه حقّ آنان گردد ادا؟ تو هم بع‏له؟!

تو «راست» بودى و مرغت هميشه يك پا داشت

در اين دو سال شدى چپ نما، تو هم بع‏له؟!

هميشه مال يتيمان، تو كوفت مى‏كردى

بر ايشان دهى اكنون قاقا، تو هم بع‏له؟!

يواش! تند نرو! چون كه مردم هشيارند

همه بگويند با يك صدا: «تو هم بع‏له؟!»

به طنز دست زرنگان چو رو كند «آرش»

به او بگو كه: دو صد مرحبا! تو هم بع‏له؟!