خيلى خيلى نوكرتم! شعر طنز حمیدآرش آزاد

تو را من دوست مى‏دارم،

چهل خروار ارادات دارم و پنجاه تُن اخلاص،

عبيدم، چاكرم، عبدم، مريدم، نوكرم، اى دوست!

نمك پرورده‏ام من، خانه زادم، خاكِ پا،

آن هم به وجهى خاص!

تو نور چشم من،

هم طاقتِ زانوى من هستى،

سراپا معرفت، لوطى گرى، درويشى و مردى.

تو، خوش تيپى،

رشيدى و چهار شانه،

تمام قول و فعلت، مرد مردانه،

رفيق حجره و گرمابه و غيره،

گل خوشبوىِ من هستى!

تو، ماشينِ قشنگت را امانت مى‏دهى

هر دم كه مى‏خواهم.

به هر جا مشكلى دارم، تو هستى يار و همراهم،

به هر جايى خرم لنگيد، مى‏آيم سراغِ تو،

تمامِ هفت روز و هفت شب از هفته را

سر مى‏كنم زيرِ چراغِ تو،

تمامِ صبح‏ها، صبحانه را در خدمتت هستم،

و در ناهار و وقتِ شام.

تو، شيرِ مرغ و جانِ آدميزاد از براىِ من

هميشه كرده‏اى حاضر،

و من بسيار ممنونم از ابن بابت،

و يك مقدار هم، شاكر!

و تا وقتى كه اوضاعِ من و تو اين چنين باشد،

تو را من دوست مى‏دارم،

و خواهم داشت.

مگر نشنيده‏اى اين را كه مى‏گويند:

«تا پول دارى، رفيقتم،

عاشقِ پول كيفتم»؟!