- خانهىِ بنده كجاست؟
«در فلق بود» كه يك آدمِ مادر مرده.
آدرسِ خانهىِ آيندهىِ خود،
)يعنى آن تكّه زمين را كه چهار ماهِ پيش
در همين بنگاهى، قولنامه كرده(
از مديريّت محبوبِ «آژانسِ مسكن» مىپرسيد.
صاحبِ بنگاهى
- با صدايى دو رگه، آن هم از لاى سبيلِ پُرپُشت -
در جوابش فرمود:
«آى عمو، با تو هستم، داشّم!
«نرسيده به درخت»
درّهاى هست كه از جيبِ حاجىت گودتره،
توش پُر از ماسه و سنگ.
مىروى تا تهِ اون درّه كه از نافِ گدوك
«سر به در مىآرد»
پس به سمتِ گَوَنها مىپيچى،
دو قدم مونده به اون قُلّهىِ كوه،
پاىِ چن تا صخره،
سى - چهل آدمِ مفلوك، درست عين خودت، مىبينى،
كه توىِ پوز و دكِ شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...
ما را در سایت شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد دنبال می کنید
برچسب : روىِ,سهراب,سپهرى,نشانىِ,زمينِ,خريدارى,حمید,آزاد, نویسنده : arashazad بازدید : 192 تاريخ : دوشنبه 30 مرداد 1396 ساعت: 5:13