گؤرسن كي ائديبلر قطع برقي، گازي، هم سويي
«مي خواه و گل افشان كن، از دهر چه ميجويي؟»
تبريزده فضايِ سبز، اوچ- دؤرد اوْت- علف اوْلموش
«اين گفت سحرگه گل، بلبل! تو چه ميگويي؟»
ياي گلدي، داها پاركا بيردامجي سو وئرمزله
«اي شاخِ گلِ رعنا! از بهرِ كه ميرويي؟!»
قدّين ياريم آرشيندير، آل بيرجوت اوجا باشماق
«تا سرو بياموزد از قدِّ تو دلجويي»!
هشتاد ياشينا گيرميش، دلبرده جمال يوْخدور
«خوش بودي اگر بودي بوييش ز خوشخويي»
لامپ اوْلمادين، آي دلبر! بير ذرّه اقلاً سن
«طرفِ هنري بربند از شمعِ نكورويي»
بئش گون اله دوْو دوشدو، بير يئرده رئيس اوْلدون
«درياب و بنه گنجي از مايهي نيكويي»!
چون اؤلكهده ايش يوْخدور، مشغولدو بئكارليقدان
«بلبل به نواسازي، حافظ به دعاگويي»
«هر مرغ به دستاني در گلشن تو آيند»
«آرش»! چوْخالير مهمان، تئز قاچ، ائوه آل چاي- قند!
+ نوشته شده در شنبه سیزدهم خرداد ۱۳۹۶ساعت 16:13 توسط حميدآرش آزاد |
شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد...
ما را در سایت شعر ملمع قاچ چاي- قند آل! شعر طنز حمید آرش آزاد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : arashazad بازدید : 216 تاريخ : شنبه 13 خرداد 1396 ساعت: 18:58